کریستیان بوبن که محبوبیت زیادی میان خوانندگان خود دارد، افق جدیدی را بر روی آنان می گشاید که میان حضور و غیبت در نوسان است او از خلال نوشتار ویژه خود که شعر گونه و مقطع است نگرش انسان به نیا را بر پایه صلح و صفا و آرامش پایه گذاری می کند این نوع گرش بهیچوجه غفلت و بیخبری از فجایع حقایق اجتماعی نیست، زیرا بوبن بهتر از هر کس به نابسامانیهایی طبقه محروم واقف است، لیکن او در آثار خود در طلب آن است که با تکیه بر سحر و زیبایی واقعیت و یاس و دلزدگی را کاستی دهد.